Terug naar verhalen CLICK hier

Een herrinnering in Oostenrijk geboren: door Hans Teunisse.

Het is een vroege zaterdag morgen. We zijn alweer een aantal weken terug maar ik geraak niet in de juiste stemming om een behoorlijk verhaal op papier te zetten over de afgelopen vistrip naar Oostenrijk. Ik vind het altijd leuk om mijn ervaringen en emoties te delen met anderen. Ik kijk naar een leeg scherm en droom weg naar de rivieren en beken die we bevist hebben. In een flits zie ik ook de reis aan me voorbij trekken. Sepp Fuchs staat met een volgepakte bus met vliegvis hengels, koffers, tassen en andere  spullen voor mijn deur. Nadat ik ook mijn spullen in de bus heb gedaan neem ik afscheid van mijn lief en bedank haar  dat ik er weer alleen vandoor mag om met vrienden mijn hobby te beleven. Ik bel je wel als we er zijn roep ik haar toe, een prettige reis roept ze terug en zwaait ons uit. Maarten Rietman en Louie Aliet hebben hun spullen in de bus meegegeven omdat zij ons  met het vliegtuig voorruit snellen. Dimitrie de Grauw zal zich bij ons voegen vanuit Slovenië waar hij al twee weken vertoefd . Ik Hans Teunisse en Wim van Montfoort rijden met Sepp Fuchs mee.  Ik heb me geïnstalleerd op de achterbank die de hele reis van mij alleen is. Het is zeven uur en we zijn onderweg, Sepp houdt van stevig doorrijden en binnen een paar uur passeren we de grens bij Venlo. Om half drie die middag na de nodige stops komen we in de buurt van Munchen, we passeren  het imposante stadion van Bayern. Dan slaat het noodlot toe met de naam STAU (file). Vier uur later rijden we Flachau binnen en stoppen in de Unterberggasse 197 voor Hotel Lisa. Binnen in de bar worden we verwelkomd door Maarten, Louie en Dimietri. Na een heerlijke Kaiser Premium (biertje) en wat bijpraten is het tijd om de koffers uit te laden en  onze kamer op te zoeken. Over het eten in Hotel Lisa kan ik kort zijn Fantastisch, de avonden zijn gezellig en er wordt  wat afgelachen.  De eigenaar is een prettig gestoord figuur die de gasten weet te onderhouden vooral als het de gruppe Fuchs betreft.  Menigmaal rollen de tranen over onze wangen en vragen om nog meer. De volgende morgen vroeg op en om acht uur ontbijten wat een prettige spanning heb je zo’n eerste  dag in je lijf. Om half negen vertrekken we naar onze eerste vis bestemming.  Aangekomen bij de Mur zien we dat de waterstand verrassend laag is en het water kristal helder.  We trekken onze waadpakken aan, en verdelen ons in twee groepen.  Ik, Sepp en Wim zullen stroomopwaarts beginnen en Louie Maarten en Dimitrie benedenstrooms van het verzamel punt.  Sepp is hier al vele malen geweest en legt het een en ander uit over de rivier en waar we op moeten letten, ook het werpen (casten) wordt onder handen genomen want als je met de Meester Caster zelf aan  een rivier staat wil je ook wel wat leren natuurlijk.
Na een half uurtje zie ik Sepp in de bocht van de  rivier verdwijnen, en leg ik mijn hengel even neer.   Niet dat ik moe ben want we zijn nog maar net begonnen.  Ik wil gewoon even dit moment in me opnemen.  In de verte zie ik Wim nu ook zijn eerste vis vangen.  Trots steekt hij zijn duim omhoog, zo denk ik die heeft ook zijn Zwitserleven gevoel te pakken.  Ik ben omringd door grote keien en rotsen, de omgeving is begroeid met allerlei struiken en loof  bomen.  Hogerop kan je zien dat de naaldbomen de overhand hebben.  Hoog in de lucht zie ik twee roofvogels die met sierlijke duik en stijg vluchten om elkaar heen duikelen om elkaar te plezieren.  Een heel klein vogeltje verbaast me iedere keer weer met zijn snelheid.  Veel insecten zijn er in deze periode van het jaar niet meer aanwezig, toch laat af en toe een kleine sedge zich bewonderen.  Het beestje is misschien een anderhalve centimeter lang en licht gespikkeld, zijn vleugels liggen strak langs zijn fragiele lijfje.  Met zijn pootjes houd hij zich vast aan de kei die maar enkele centimeters boven water uitsteekt, ik begrijp niet waarom hij niet naar boven kruipt of probeert op te stijgen.  Langzaam maar zeker kruipt het beestje steeds verder richting water, dan is er dat kleine golfje dat de sedge van de kei afspoelt.  Het is nog maar net een meter van zijn relatief veilige rots vandaan, als ik een kleine vooruit gestuwde golf zie.  Dan schrik ik op omdat er vlak voor mijn voeten een mooie bruine forel naar diezelfde sedge doet stijgen.  Met veel geweld maar met een dodelijke precisie verdwijnt mijn kleine vriend in de bek van de forel.
We hebben s’middags afgesproken om een hapje te eten en natuurlijk tips uit te wisselen. Al snel staat het eerste biertje op tafel en genieten we van de uitstekende lunch, het is een groot plateau met vele soorten spek, ham, worst en kaas ook de  stevige Oostenrijkse boterhammen ontbreken niet.  Na nog een klein biertje en een bak koffie besluiten we dat de forellen niet langer op zich laten wachten. Bij de waterkant aangekomen knoop ik een hertenharen sedge, haakmaat 16 aan mijn tip 12 honderdste. Ik maak een paar valse worpen en breng mijn vliegenlijn op lengte 10 mtr is volgens mij voldoende.   Vaak vis ik veel korter, de vlieg dwarrelt aan mijn geknoopte leader naar beneden juist voordat het kunstwerkje zal landen breekt het water open en verschijnt er een bruine forel van +/- 40 cm, met een prachtige head and tail pakt hij de vlieg en verdwijnt weer.  Dan krijg ik een venijnige ruk op mijn top en trek ik met mijn lijnhand terwijl ik mijn hengel hef zet ik automatisch de haak. Even later glijd de vis ontdaan van de vlieg weer zijn element in op weg naar een nieuwe prooi.
Er wordt door iedereen leuk gevangen en mooie vissen verdwijnen in het landingsnet.
Zo gaat de eerste dag voorbij er zullen er nog vijf volgen, alleen de omgeving verandert.  De ene beek en rivier is nog mooier dan de andere Mondsee Ache, Salzach, Salza Fluß en de  Salza .
Neem nou bijvoorbeeld de Torener ache een beek die zijn schoonheid verraadt door uiterlijk vertoon,  een  beek waar iedere vliegvisser zich in het paradijs waant.  Als je hier de juiste vlieg weet te vinden  in je doos kan je er prachtige avonturen beleven. Avonturen waar je als je thuis bent aan zal denken en je wakker schrikt achter je computer. En ontdekt dat je het toch maar weer op papier hebt gezet.